Brussel telt ongeveer 68.000 eenoudergezinnen en bij 86% gaat het om alleenstaande moeders. Een op de drie kinderen groeit op in die situatie. Voor deze ouders is het niet altijd eenvoudig om een evenwicht te vinden, want ze moeten in hun eentje verschillende uitdagingen aangaan: huisvesting, werk en geld. Alleenstaande mama’s kunnen verschillende soorten ondersteuning krijgen om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar het is moeilijk om je weg te vinden in de steunmaatregelen. Om meer te weten te komen, nam het team van Born in Brussels onlangs deel aan een bijeenkomst van actoren uit de verenigingswereld en de politiek. 

In een vorig artikel (in het Frans: “Monoparentalité : un reportage en soutien aux mamans-solos !”) schreven we al over de complexe situatie voor alleenstaande ouders in ons land. We zoomden in op twee verenigingen: La maison des parents solos en Co.fa.mon. Allebei bieden ze heel wat ondersteuning aan alleenstaande mama’s in Brussel en Wallonië. Want deze moeders, die vaak sociaal geïsoleerd zijn, moeten hun stem laten horen zodat hun eisen ingewilligd kunnen worden. Daarom geven we het woord aan hen!

Ik ben bewust alleenstaande moeder geworden via medisch begeleide voortplanting. Ik was toen single en naderde de veertig. Ik zag het niet zitten om eerst een nieuwe relatie te beginnen, want het vraagt tijd voordat je samen kan beslissen om voor een kind te gaan. Ik was niet bang, want ik wist dat ik dit kind wou en dat ik niet de enige vrouw ben die deze keuze maakt. Na de geboorte van Elliot ging alles goed, want hij sliep ‘s nachts door en ik had tijd had voor mezelf en mijn werk. Maar dan gooide COVID-19 roet in het eten. Ik was moe en kon mijn batterijen niet meer buitenshuis opladen zoals vroeger. Toen miste ik iemand die me kon aflossen om voor mijn zoon te zorgen. Op een bepaalde manier heeft dat me geholpen, want ik moest toen wel om hulp vragen. Anders had ik dat niet gedaan, want het was mijn keuze om alleen een kind te krijgen en er de verantwoordelijkheid voor te dragen. Sindsdien gaat het beter met mij. Nu vraag ik nog steeds aan andere mama’s of ze me kunnen helpen wanneer ik opvang zoek voor een nachtje of als ik wat tijd voor mezelf nodig heb.” Luister hier naar het volledige verhaal van Stéphanie, een alleenstaande mama.

Alleenstaande mama’s aan het woord

Op 3 december 2024 stonden alleenstaande mama’s in de schijnwerpers tijdens het evenement “Les mamans solos prennent la parole”. Dat was de laatste fase van het project Monopédia. Dat project, dat gefinancierd wordt door de Federatie Wallonië-Brussel en gesteund wordt door Pour la Solidarité, werd gelanceerd in februari 2024 (met een looptijd van een jaar) om de non-take-up van rechten door eenoudergezinnen in België te bestrijden. We spreken van non-take-up als mensen, in dit geval alleenstaande moeders, sociale rechten niet opnemen, hoewel ze er recht op hebben. Vaak komt dat doordat ze niet over de juiste informatie of middelen beschikken om de nodige stappen te zetten.

Dit evenement, dat mede georganiseerd werd door alleenstaande mama’s, was de laatste bijeenkomst na vijf andere workshops. We luisterden naar hun situatie en maakten kennis met een tool die ze tijdens hun vorige vergaderingen hebben ontwikkeld: een gids met belangrijke adressen voor cultuur, onderwijs en sport (beschikbaar in januari 2025). Tijdens de vorige workshops hebben de deelnemers de sector en alleenstaande mama’s bevraagd, ervaringen gedeeld, artistieke activiteiten gedaan, samengewerkt aan de gids en gepraat rond de microfoon van de podcast Paroles de Daronne.

Op het afsluitende evenement werd een overzicht gegeven van de professionals in de sector, met de verschillende projecten om eenoudergezinnen te helpen (de volledige lijst staat verderop in dit artikel). Er kwamen ook politici aan het woord, die de aanwezigen geruststelden over de mogelijke ontwikkelingen in de komende jaren.

Wanneer zullen de politici echt begrip tonen?

Tijdens de bijeenkomst van Monopédia betreurde de moderator dat de overheid eenoudergezinnen lijkt te vergeten. Behalve misschien tijdens de aanloop naar de verkiezingen, toen de campagne “Alleenstaande ouders maar niet alleen” gelanceerd werd. Marie-Claire Mvumbi, een parlementslid en alleenstaande moeder die aanwezig was in het publiek, stuurde die uitspraak bij: “Ik ben verkozen tot senator om alleenstaande moeders te vertegenwoordigen. Ik werd gevraagd om hen een stem te geven omdat ik zelf een alleenstaande mama ben en de vereniging COFAMON heb opgericht in Luik. Ik had beslist om zelf een project uit te werken omdat ik geen hulp kon vinden, en vooral om mijn isolement te doorbreken. Nu ik parlementslid ben, kan ik onze eisen eindelijk voorleggen aan de beleidsmakers.” Vervolgens gaf ze enkele voorbeelden van eisen die in een verzoekschrift en memorandum werden gesteld: sociale ongelijkheid bestrijden, positieve discriminatie toelaten (op de werkvloer, voor de toegang tot sociale woningen, enz.), procedures automatiseren (RVV-status, verhoogde kinderbijslag), enz.

Er was nog een andere politieke figuur aanwezig op de bijeenkomst: Myriem Amrani, de voorzitster van het OCMW van Sint-Gillis. Ook zij is vrij optimistisch over de ontwikkelingen rond het thema eenoudergezinnen. Bij het OCMW begeleiden ze hen op het gebied van huisvesting, geestelijke en lichamelijke gezondheid, werk en opleiding, schuldbemiddeling (20% van het publiek), enz. Het project MIRIAM, dat ze samen met minister Karine Lalieux krachtdadig ondersteunt, is bijvoorbeeld een mooi lichtpunt voor alleenstaande moeders.

Ondersteuning in Brussel

Tijdens het evenement “Les mamans solos prennent la parole” stelden leden van het project Monopédia hun toekomstige gids voor, met interessante adresjes en plaatsen waar hulp aangereikt wordt in Brussel, om alleenstaande ouders te ondersteunen in hun dagelijks leven. Hij verschijnt in januari 2025 op papier en digitaal. In afwachting geven we al een overzicht van ondersteunende initiatieven in Brussel.

• Parent Solo biedt een website met nuttig advies voor alleenstaande ouders, een lijst met de belangrijkste ondersteuningsmaatregelen in Brussel, informatie om ouders in elke fase van hun leven te begeleiden, enz.
• Eenoudergezinnen’thuis biedt hulp, ontmoetingen, een toevluchtsoord, ouder-kindactiviteiten, enz.
• Des mères veilleuses is een netwerk voor wederzijdse hulp en solidariteit tussen alleenstaande mama’s.
• Le Petit vélo jaune zet zich in voor preventie en ondersteuning van ouders.
• MIRIAM is een programma voor empowerment van alleenstaande moeders die in armoede leven (geleid door het OCMW van Sint-Gillis).
• Make Mothers Matter is een internationale NGO: “Elke moeder kan de wereld verbeteren; ze kan haar opdracht als moeder zo goed mogelijk vervullen én een specifieke impact hebben op de samenleving waarin ze leeft.”
• Het tijdelijke project Monopédia (Pour la Solidarité) is bedoeld om de sector te verenigen en een gids samen te stellen met adressen en projecten die hulp bieden aan alleenstaande moeders.
• Hamac, dat binnenkort de naam Cabane krijgt, biedt respijt aan alleenstaande moeders: “Cabane is de essentie van het project Hamac, dat wordt voortgezet via de Ligue des familles: bouwen, verbinden, verkennen en herinneringen creëren.”
• Het Kids Friendly-label maakt het leven van eenoudergezinnen in Brussel eenvoudiger.
• Het ONE heeft een online document ontwikkeld om gezinnen te begeleiden die zich in een kwetsbare psychosociale situatie bevinden.

Kunst biedt ondersteuning en herbronning

Alleenstaande ouders kunnen ook terecht bij culturele initiatieven om tijd voor zichzelf te nemen, over hun gevoelens te praten, stoom af te blazen, hun batterijen op te laden, enz.

• Carole Ventura, directrice van Théâtre CreaNova, woonde het evenement van Monopédia bij. Al haar voorstellingen staan in het teken van vrouwenrechten. Volgens haar kan cultuur mensen samenbrengen en eenzaamheid doorbreken. Na elke voorstelling is er ook ruimte voor gesprek en debat. Om alleenstaande moeders de mogelijkheid te bieden om te komen, is er gratis opvang voor hun kinderen, die kunnen deelnemen aan workshops. “Want tijd voor jezelf is de sleutel om je geestelijke gezondheid te beschermen,” besluit de directrice.
• De podcast Paroles de Daronnes werd ontwikkeld door de vereniging ARC (Action Recherche Culturelle), door Sandrine Franceschi, een alleenstaande moeder die ook aanwezig was op de bijeenkomst van Monopédia. Deze Franstalige podcast bestaat nu anderhalf jaar. Hij is een initiatief voor en door moeders. De eerste afleveringen gaan over stereotypen en vooroordelen, maar ook over het moeilijke thema huisvesting.
• De vereniging organiseert schrijfworkshops voor alleenstaande moeders bij La Bellone.
• Bij het project Pouce-Pousse in Jette kan je terecht voor yoga en sport. Alleenstaande mama’s kunnen er tegen een lage prijs deelnemen aan sessies terwijl hun kind(eren) vlakbij opgevangen worden.
• Er zijn verschillende boeken geschreven over dit onderwerp: in het Nederlands: “Familie” en in het Frans: “La puissance des mères”, “Être mère“, “Père au foyer“; enz.

Sofia Douieb en Samuel Walheer

Ieder jaar ondersteunt Aquarelle ongeveer 500 (aanstaande) moeders die in grote bestaansonzekerheid leven. Afgelopen november vierde de vereniging haar 25-jarige bestaan, waarin ze al zo’n 7.200 gezinnen mocht begeleiden. In een kortfilm van 15 minuten doet Aquarelle het relaas van zijn geschiedenis en zet het alle teams die elkaar in de loop der jaren afwisselden in de bloemetjes: verloskundigen, gynaecologen, kinderartsen, maatschappelijk assistenten, enz. 

Aquarelle biedt medische en sociale ondersteuning aan zwangere vrouwen en vrouwen die pas bevallen zijn. Het gaat dan vaak om vrouwen met een migratieachtergrond en met een grote bestaansonzekerheid, die geen sociale zekerheid genieten. Die begeleiding verstrekt Aquarelle in het UMC Sint-Pieter of aan huis dankzij mobiele teams, die als doel hebben de vrouwen te helpen in de aanloop naar, tijdens en na hun zwangerschap. Zo voorziet de vereniging zowel vooraf als achteraf in begeleiding, waarna ze de vrouwen doorverwijst naar de consultaties voor zuigelingen, zodat de baby’s op hun beurt kunnen worden opgevolgd.

Vrouwen zonder ziekenfonds en zonder kansen

Rachel Gourdin, verloskundige en lid van de vzw, sprak met BX1 over die vzw, de voorwaarden om er een beroep op te kunnen doen, en de belangrijkste problemen waarmee ze te maken krijgt: “Aquarelle verleent zijn diensten aan zwangere vrouwen die op dat moment niet zijn aangesloten bij een ziekenfonds en die in ernstige bestaansonzekerheid leven. Dat komt jammer genoeg vaak voor. We moeten die vrouwen zo goed mogelijk begeleiden en hen in staat stellen bij ons enige rust te vinden. De behoeften nemen voortdurend toe en onze maatschappelijk assistente moet hen ook helpen met hun zoektocht naar een woning en met hun administratieve opvolging. Dat is niet altijd eenvoudig: 49% van de vrouwen die bij ons terechtkomen, kampen met een taalbarrière. Gelukkig kunnen we rekenen op de vertalers van het ziekenhuis.” 

De totstandkoming van het project

 “Aan het einde van de jaren ’90 merkten we in onze kraamafdeling van het Sint-Pietersziekenhuis een toename op van het aantal zwangere vrouwen die nooit eerder medisch werden opgevolgd”, stelt Linda Doeraene, medeoprichtster van Aquarelle en verloskundige, aan het begin van de korte reportage ter gelegenheid van het 25-jarige bestaan van de vereniging. Ze vervolgt: “Eenmaal deze vrouwen bevallen waren, wilden ze zo snel mogelijk weer weg omdat ze bang waren voor de rekening die eraan zat te komen”. Toen stelden de diensthoofden aan Linda en een andere verloskundige voor een vereniging op te richten om deze toekomstige moeders tijdens hun zwangerschap kosteloos op te volgen en te begeleiden. “Soms moesten we tot bij hen thuis gaan en hun voldoende discretie bieden zodat ze ons vertrouwden en er zeker van waren dat we hen niet zouden aangeven bij de autoriteiten” … “Wat het project zo origineel maakte, is dat we zowel intramurale als extramurale opvolging aanbieden, met aandacht voor zowel voorkomen als genezen, in het belang van moeder en kind”, voegt Martine Vanderkam – de andere verloskundige die aan de wieg van Aquarelle stond – toe.

Een vereniging die voortdurend evolueert

Door de jaren stond de vzw voor een aantal uitdagingen, die ze stukje bij beetje moest aanpakken. Zo hadden de opgevolgde vrouwen kleding nodig voor henzelf en hun baby’s. En dus kwam er een garderobe, die gevuld werd met gedoneerde kleren. Kinderverzorgingsspullen staan in een ander lokaal, waartoe de patiënten zelf toegang kunnen krijgen. Bovendien zijn het vrijwilligers die dit in goede banen leiden. Dat laatste geldt ook voor de voedseldonaties en zelfs de financiële steun. Om die financiële steun te organiseren, zou het nodig blijken op zoek te gaan naar instanties die geld konden verschaffen voor het project. En dus hielpen het UMC Sint-Pieter, Kind en Gezin (slechts gedurende de eerste paar jaar) en ONE om de kas te stijven. Er werden ook netwerken in het leven geroepen om de zorg holistischer te benaderen. Het is immers ook zaak om zorg te dragen voor je mentale gezondheid en je welzijn en je voor te bereiden op de bevalling …

Menselijke waarden boven alles

Veiligheid, goedheid, luisterbereidheid, gelijkheid, beschikbaarheid, respect … Het zijn stuk voor stuk waarden die de vereniging hoog in het vaandel draagt. Het is bovenal de bedoeling het vertrouwen van deze vrouwen in de maatschappij en vooral in zichzelf te herstellen, zodat ze stevig in hun schoenen staan als moeder en uiteindelijk – beter voorbereid op deze wereld – hun vleugels durven uit te slaan. “Het is elke dag weer een strijd omdat deze vrouwen in zo’n dramatische toestand leven, maar het verschaft ook een intens genot om hen dagelijks te kunnen bijstaan en ondersteunen”, vertrouwt Linda ons uiteindelijk toe. “Ik heb mijn werk bij Aquarelle echt met hart en ziel gedaan en dat maakte me oprecht gelukkig! Ik hoop dat we in de toekomst nog veel meer gezinnen kunnen helpen, met een nog uitgebreider team.” 

→ Steun Aquarelle! (website in het Frans)

Sofia Douieb

Op 13 november heeft het Erasmusziekenhuis de nieuwe kraamafdeling van zijn afdeling gynaecologie-verloskunde ingehuldigd. Het evenement omvatte een voorstelling, de officiële inhuldiging en een rondleiding van de kraamafdeling. Het team van Born in Brussels was aanwezig om het moment vast te leggen. 

Het Erasmusziekenhuis deelde het heugelijke nieuws in een persbericht: “Het Erasmusziekenhuis biedt voortaan 24 individuele kamers ter bevordering van de rust en intimiteit die mama’s en hun baby’s nodig hebben. Meer dan de helft van de kamers kreeg een keurige make-over om ook faciliteiten te bieden voor een extra persoon die mee zal instaan voor de verzorging van de pasgeborene en de mama, zolang ze in de kraamafdeling verblijven.”  De gloednieuwe kraamafdeling zal vanaf 18 november 2024 moeders en hun baby(‘s) verwelkomen.

Onze aanpak en werkwijze van onze zorgverlening evolueert voortdurend naarmate de vragen en behoeften van vrouwen veranderen. Met deze individuele kamers kunnen we ieders ritme respecteren.” Clotilde Lamy, directrice van de kliniek voor verloskunde van het Erasmusziekenhuis

Engagement voor gezinnen

De medewerkers van het ziekenhuis en de burgemeester van Anderlecht waren aanwezig op dit heugelijk moment. Voordat hij het symbolische lint doorknipte, bedankte Fabrice Cumps de gemeentelijke en stedelijke instanties om te blijven investeren in dit soort projecten en om tegemoet te komen aan de behoeften van de bevolking. Francis de Drée, directeur van het Erasmusziekenhuis, benadrukte dat dit project blijk geeft van een sterk engagement voor gezinnen. De nieuwe kraamafdeling is een plek waar elk gezin zich omringd zal voelen door “innovatie en menselijke warmte”.

Het ritme en de keuze van de patiënt

Daarna volgde een toespraak van Anne Delbaere, directrice van de afdeling gynaecologie-verloskunde van het Erasmusziekenhuis. Zij vertelde het volgende: “Onze nieuwe kraamafdeling versterkt de uitmuntendheid van de multidisciplinaire begeleiding van onze patiënten: we schenken de jonge moeders een warme omgeving voor de eerste levensdagen van hun baby.” De nieuwe afdeling is warm, sereen en rustig. Volgens haar zal dit ook meer vrouwen aantrekken om in dit ziekenhuis te bevallen (momenteel zijn dat er 2.000 per jaar). Ook Clotilde Lamy prees de troeven van de vernieuwde afdeling. Al voor de inhuldiging van deze gerenoveerde afdeling was het ziekenhuis begaan met het ritme en de keuze van de patiënt en wou het de medische interventies beperken. De verloskundigen luisteren naar de vrouwen zodat ze zelf weer baas kunnen worden over hun eigen lichaam. Hierbij wordt de hoogst mogelijke zorgkwaliteit gewaarborgd dankzij het systematische overleg tussen het personeel van het ziekenhuis.

Enkele belangrijke innovaties

Een goede voorbereiding op de geboorte is essentieel om ervoor te zorgen dat de vrouwen autonoom kunnen zijn. Dit geldt in het bijzonder voor kwetsbare vrouwen met bijzondere behoeften. Daarom zal er vanaf januari een specifiek kantoor zijn waar vrouwen worden verwelkomend en begeleid om te kiezen op welke manier ze willen bevallen. De manier waarop je bevalt, kan een wereld van verschil maken, net zoals de gekozen plaats. Clotilde Lamy benadrukte dat het ziekenhuis hen de mogelijkheid moet bieden om in de best mogelijke omstandigheden te bevallen (ook als ze bijvoorbeeld niet in aanmerking komen voor de Cocon). De vrouwen kunnen ook kiezen voor een technisch platform dat toegankelijk is voor externe verloskundigen.

Een andere innovatie is het “zero separation”-beleid. Isaline Gonze, verantwoordelijke van de afdeling moeder-kind, lichtte het beleid toe: “We willen moeder en kind niet langer van elkaar scheiden. Daarom hebben we in onze kraamafdeling voor een “zero separation”-beleid gekozen. Dat vereist een specifieke structuur om op dezelfde plek voor moeder en baby te kunnen zorgen. Dit is vaak op de plek waar de zwakste van de twee in het ziekenhuis moet worden opgenomen.” Dit project zal binnenkort worden afgerond (het bestaat al maar moet nog geofficialiseerd worden).

24 serene kamers

Vervolgens stond een bezoek aan de kraamafdeling op het programma. Alle kamers bevinden zich voortaan op dezelfde verdieping, dicht bij de Maternal Intensive Care-unit voor risicozwangerschappen en de verloskamers. Zo kan het verplegend personeel gemakkelijker toezicht houden. Laura Cuypers, hoofdverloskundige van de kraamafdeling, uitte zich enthousiast bij een tussenstop aan een van de kamers met blauwe en grijze tinten: “De kamers zijn heel mooi geworden en het is er rustig.” Het zijn eenpersoonskamers met verschillende indelingen. Dit zorgt voor meer autonomie, meer intimiteit en een sneller ontslag in alle vertrouwen uit het ziekenhuis. “We merken ook dat baby’s rustiger zijn in eenpersoonskamers”, aldus de verloskundige. Minder volk in de kamers, minder bezoeken … Dat draagt allemaal bij tot een rustige omgeving. “Dit project heeft ons allemaal nieuwe energie gegeven. Wij zijn alvast enthousiast!”

Tekst en fotos : Sofia Douieb

Voor de Internationale Dag van de Geestelijke Gezondheid publiceert Born in Brussels binnenkort het dossier “Perinatale geestelijke gezondheid”. Het is opgesteld in samenwerking met Bru-Stars en ontwikkeld in het kader van het nieuwe beleid op dit gebied. Door alle relevante informatie te verzamelen op een enkel toegankelijk platform, kunnen (toekomstige) ouders en perinatale professionals in Brussel gemakkelijker hun weg vinden. 

Vorig jaar kondigden we aan dat er net een nieuwe werkgroep rond perinatale zorg, jonge kinderen en geestelijke gezondheid was opgericht in Brussel. Onder de leiding van Bru-Stars, het Brusselse netwerk geestelijke gezondheid voor kinderen en jongeren, was het de bedoeling om een aantal Franstalige en Nederlandstalige professionals uit de perinatale sector in Brussel te verenigen en samen na te denken over hoe kennis en expertise effectiever kunnen worden gedeeld. Tijdens verschillende bijeenkomsten werd besloten dat Born in Brussels alle informatie over dit onderwerp zou verzamelen en voorstellen in een speciale rubriek hierover op onze website. Dat zal binnenkort het geval zijn.

Slimmere toegang tot informatie

We moeten erop wijzen dat de meeste van de hier vermelde informatie al geheel of gedeeltelijk op stond op onze website, maar verspreid over verschillende tabbladen:  Vóór de zwangerschap, Zwangerschap – Respectvolle geboorte en Mama en papa worden. Verschillende databanken van relevante actoren op het gebied van perinatale geestelijke gezondheidszorg in Brussel waren ook verdeeld onder “Wie kan mij helpen in Brussel?”, SOS » Ik zoek psychologische hulp en de perinatale agenda. In die agenda konden actoren in de perinatale sector (alle disciplines) hun eigen evenementen toevoegen, na goedkeuring van het BIB-team. Dat alles moest worden gebundeld in een dossier met duidelijke, niet-stigmatiserende informatie over het zorgaanbod (met voorbeelden, persoonlijke getuigenissen en gesprekken met professionals op het terrein) en een lijst van de actoren in de perinatale geestelijke gezondheidszorg in Brussel. 

“Zo goed en zo vroeg mogelijk begeleid worden”

Een dossier rond perinatale geestelijke gezondheid opstellen was dus essentieel. Zeker omdat toekomstige en jonge ouders zo snel mogelijk moeten kunnen anticiperen op mogelijke problemen. Jessy Poels, klinisch psycholoog en lid van het mobiele team voor perinataliteit en kinderen (Bru-Stars) legt dat uit in de inleiding van ons komende dossier: “De perinatale periode kan een heel gelukkige levenservaring zijn, maar de diverse lichamelijke en mentale veranderingen kunnen allerlei gevolgen hebben op het leven van toekomstige ouders (gezondheid, werk, gezin, projecten, enz.). Als gevolg hiervan grijpen jonge ouders en soms andere gezinsleden naar aanpassingsstrategieën die redelijk ongunstig kunnen zijn in het licht van die ingrijpende veranderingen. (…) Perinatale psychische stoornissen kunnen verschillende vormen aannemen en kunnen zowel mensen treffen zonder voorgeschiedenis of vastgestelde risicofactoren als mensen met een voorgeschiedenis of psychische stoornis. De moeilijkheden zijn vaak multifactorieel, met biologische en psychosociale risicofactoren (bv. verloskundige en/of neonatale complicaties, stressvolle levensgebeurtenissen tijdens de perinatale periode, gebrek aan sociale steun, sociaaleconomische bestaansonzekerheid, geschiedenis van misbruik tijdens de kindertijd, enz.).” Ze besluit:

“Om die moeilijkheden te voorkomen, moet je erover durven praten en weten aan wie je hulp kunt vragen, zodat je zo goed en zo vroeg mogelijk wordt begeleid.”

Alles over perinatale geestelijke gezondheid 

Over een paar weken zal dit dossier “Perinatale geestelijke gezondheid” beschikbaar zijn, met onder andere  informatie over:

• Wat is perinatale geestelijke gezondheid?
• Aan wie kan ik vragen stellen?
• Ik ben zwanger en heb hulp nodig
• Moeilijkheden met mijn baby
• Partnergeweld
• Verlies van een baby of jong kindje
• Ouderschap en verslaving
• Vind een psycholoog
• Projecten en netwerken in de professionele perinatale sector in Brussel
• Overzicht van actoren in de perinatale geestelijke gezondheidszorg in Brussel

→ Bent u een professional in de sector en wilt u een steentje bijdragen? Neem dan contact met ons op via het volgende adres: info@bornin.brussels.

Sofia Douieb