Aline Jeandenans en Charlotte Verdin zijn allebei docent pre- en postnatale yoga. Aline is ook vroedvrouw en geeft vooral yogales aan (toekomstige) moeders zonder papieren bij de vzw Aquarelle. Charlotte richt zich tot meer bevoorrechte (toekomstige) moeders die de middelen hebben om voor private groepslessen te betalen. In beide gevallen zijn de voordelen van yoga onmiskenbaar. De sessies helpen de deelnemers om te gaan met hun zwangerschap, bevalling en kraamperiode. Born in Brussels ontmoette Aline en Charlotte bij Aquarelle voor een dubbelinterview. 

Op een koude ochtend in februari komen beide dames samen aan met de fiets in de Hectoliterstraat. We hebben afgesproken in de lokalen van Aquarelle. Aline Jeandenans bergt haar spullen op terwijl ze uitlegt waarvoor de lokalen gebruikt worden. Hier wordt hulp geboden aan zwangere vrouwen of moeders met een migratieachtergrond die in bestaansonzekerheid leven, geen toegang hebben tot de sociale zekerheid en vaak alleenstaand zijn. Aquarelle biedt hier verschillende niet-medische activiteiten aan (de medische activiteiten bevinden zich in het UMC Sint-Pieter), zoals workshops over anticonceptie en borstvoeding, er is zwangerschapskleding verkrijgbaar, er zijn informatiesessies om toekomstige mama’s voor te bereiden op de geboorte, workshops sociale taalvaardigheid, enz. Daarnaast wordt er pre- en postnatale yoga aangeboden. Daar willen we het vandaag over hebben. Aline en Charlotte gaan zitten in de grote zaal waar de yogalessen normaal gegeven worden. Tussen de matjes, yogariemen, stoelen en andere spullen beginnen we met het interview. 

Kunnen jullie je even voorstellen? 

Charlotte: Ik ben mama van drie kinderen. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik yoga ontdekt. De groepslessen die ik toen volgde, hebben me goed geholpen bij elk van mijn zwangerschappen, ook tijdens de bevalling en de kraamperiode. Dankzij yoga kon ik mijn lichaam beter begrijpen en aanvoelen. Ik leerde tools om met stress en het onbekende om te gaan. Ook nu nog helpen yoga en meditatie me in mijn dagelijks leven als ouder. Omdat ik sterk overtuigd was van de kracht en het nut van yoga, heb ik een opleiding gevolgd. Want zo kon ik alles wat ik geleerd had ook doorgeven aan de mensen rondom mij. Sinds 2017 ben ik gecertificeerd door de Yoga Alliance. Daarna heb ik me gespecialiseerd in pre- en postnatale yoga. Dankzij mijn yogaopleiding heb ik de afgelopen twee jaar zwangere vrouwen, koppels en jonge moeders mogen begeleiden. Ik geef sessies op verschillende locaties in Brussel, onder andere bij vroedvrouwenpraktijken (Ressources périnaturelles en Zwanger in Brussel).

Aline: Ik werk al enkele jaren als vroedvrouw bij het UMC Sint-Pieter en deels bij Aquarelle, een ziekenhuisdienst voor (toekomstige) moeders die zich in een onregelmatige situatie bevinden. Ik doe postnatale raadplegingen aan huis, waarna ik de fakkel doorgeef aan het ONE of Kind en Gezin. Ik heb voorgesteld om yogalessen in te voeren bij Aquarelle, omdat ik zag dat yoga ontbrak in het activiteitenaanbod van de vzw en omdat ik zelf lessen kan geven. In 2020 zijn de sessies perinatale yoga en voetreflexologie gestart. Ik geef ze zelf, in de lokalen in de Hectoliterstraat.  

Wat is pre- en postnatale yoga precies? 

Aline: Pre- en postnatale yoga is een yogavorm die gericht is op de specifieke behoeften van zwangere vrouwen en jonge moeders die recent bevallen zijn. Tijdens de sessies doen we verschillende houdingen (asana’s) die zorgvuldig geselecteerd zijn op basis van de fase waarin de vrouwen zich bevinden. Om onze lessen voor te bereiden, halen we inspiratie bij verschillende bronnen, waaronder yogadocenten zoals Rita Keller of Geeta Iyengar, maar ook bij meer academische personen uit de medische wereld, zoals dr. De Gasquet (huisarts en yogadocent, expert in perinataliteit), Blandine Calais-Germain en de gynaecologen Frédérick Leboyer en Michel Odent. Tijdens de sessies doen we stretch- en plaatsingsoefeningen. We voeren asana’s (houdingen) heel precies uit, vaak met hulpmiddelen (houten blok, deken, riem, stoel). De oefeningen helpen om het lichaam en de geest te stimuleren, flexibeler en sterker te maken, te kalmeren, ruimte te creëren voor de groeiende baby, en het lichaam (vooral het bekken en perineum) voor te bereiden op de bevalling en de kraamperiode. Er zijn lessen voor na de bevalling, die focussen op het fysieke herstel van het bekken, het perineum en de buikspieren. Die postnatale sessies zijn ook groepslessen, en de baby’s mogen meekomen. Ze duren tussen 1.15 en 1.30 uur en worden elke week georganiseerd om zo veel mogelijk vrouwen te kunnen bereiken. Elke yogales eindigt met een begeleide relaxatie, die de vrouwen erg fijn vinden. 

Wat zijn de voordelen van yoga voor (toekomstige) moeders? 

Charlotte: Voor toekomstige mama’s is yoga enorm waardevol! Yoga helpt hen om in vorm te blijven en te ontspannen, om zwangerschapskwaaltjes te bestrijden (rugpijn, hoge bloeddruk, voortijdige opening van de baarmoederhals, stuitligging, enz.), maar het is ook een middel om contact te leggen met andere toekomstige mama’s (wat helpt om een postnatale depressie te voorkomen), om ervaringen uit te wisselen en om het lichaam voor te bereiden op de geboorte (omgaan met stress en pijn). Ik wil vrouwen ook sensibiliseren, hen aanmoedigen om bewust te worden van hun vaardigheden en die te versterken, voor zichzelf te zorgen, enz. Kortom, hun zwangerschapsproject zelf in handen te nemen. Daarbij hanteer ik een duidelijk feministische invalshoek en beschouw ik de patiënten ook als partners.  

Aline: Yoga behoort tot de Ayurveda, de traditionele Indiase holistische geneeswijze. Yoga doen, betekent voor jezelf willen zorgen. Het gaat erom je algemene gezondheid in balans te brengen, zowel op lichamelijk als op geestelijk vlak. Dit is vooral belangrijk bij de bevalling. Daarna moet je je armen of andere lichaamsdelen versterken om weer in vorm te raken. Via het lichaam begeleid ik vrouwen naar een meer diepgaande transformatie.  

Zijn de sessies toegankelijk voor iedereen en verschillen ze afhankelijk van het publiek? 

Charlotte: Ik moet toegeven dat de (toekomstige) moeders die naar mijn lessen komen vrij comfortabel kunnen leven en geen migratieachtergrond hebben. Ze doen yoga om even te ontsnappen uit hun vaak hectische leven en tijd te nemen voor zichzelf. Ik help hen om hun baby beter te voelen en serener om te gaan met de naderende geboorte. Ik probeer alle vrouwen altijd aan het woord te laten, zodat ze hun gevoelens kunnen uiten en eventueel hun ervaringen kunnen delen. Dat is ook belangrijk na de geboorte, tijdens de kraamperiode. Als je bevallen bent, is je lichaam moe. Je bekken en je ligamenten zijn losser en je moet de nieuwe vrouw accepteren die in zekere zin ook geboren werd (dit proces wordt ook ‘matrescentie’ genoemd). Daarbij is praten opnieuw erg belangrijk. Je moet je gevoelens kunnen uiten en beseffen dat het oké is als je je niet zo goed voelt vlak na de bevalling.  

Aline: Tijdens mijn sessies ontmoet ik vooral Afrikaanse vrouwen, die niet altijd Frans spreken. Taal is bij ons dus niet het belangrijkste communicatiemiddel. Ik moet gebaren gebruiken en aandacht besteden aan non-verbale communicatie. Hoewel ze in het begin vaak terughoudend zijn, begrijpen ze snel dat de sessies alleen maar goed voor hen kunnen zijn. En dan komen ze de volgende keer terug. Bij sommige vrouwen moet ik opletten waar ik hen aanraak als ik hen ondersteun bij de houdingen. Want er kunnen lichamelijke trauma’s zijn, bijvoorbeeld door seksueel geweld. Het is ook vanuit dit besef dat ik deze lessen wilde aanbieden, zodat ook deze vrouwen er baat bij kunnen hebben. Het enige jammere is dat de moeders niet meer mogen meedoen als hun kind één jaar oud is. Dan moeten we hen doorverwijzen naar vzw’s of gemeenschapscentra die yoga aanbieden tegen een lage prijs.  

Na een paar foto’s van de locatie, van een paar details, van beide vrouwen, merk ik dat Aline en Charlotte de hele tijd blijven praten over hun werk. Ze lijken gepassioneerd door de mogelijkheid om praktijken uit te wisselen en te praten over de verschillen die hun sessies teweegbrengen. Dankzij dit dubbelinterview konden ze contact leggen en elkaar (en ons) verder overtuigen van het belang van pre- en postnatale yoga. 

Interview (en foto’s) door Sofia Douieb 

Enkele wetenschappelijke artikelen om verder te gaan :

• DANGEL, Alissa R., DEMTCHOUK, Veronica O., PRIGO, Corinne M. et KELLY, Jeannie C., 2020. Inpatient prenatal yoga sessions for women with high-risk pregnancies: A feasibility study. Complementary Therapies in Medicine. janvier 2020. Vol. 48, pp. 102235. DOI 10.1016/j.ctim.2019.102235.
• DOMÍNGUEZ-SOLÍS, Esther, LIMA-SERRANO, Marta et LIMA-RODRÍGUEZ, Joaquín Salvador, 2021. Non-pharmacological interventions to reduce anxiety in pregnancy, labour and postpartum: A systematic review. Midwifery. 2021. Vol. 102, pp. 103-126. DOI 10.1016/j.midw.2021.103126
• DORAN, Frances et HORNIBROOK, Julie, 2013. Women’s experiences of participation in a pregnancy and postnatal group incorporating yoga and facilitated group discussion: A qualitative evaluation. Women and birth : journal of the Australian College of Midwives DOI 10.1016/j.wombi.2012.06.001
• KWON, Rachel, KASPER, Kelly, LONDON, Sue et HAAS, David M., 2020. A systematic review: The effects of yoga on pregnancy. European journal of obstetrics & gynecology and reproductive biology. 2020. Vol. 250, pp. 171177. DOI 10.1016/j.ejogrb.2020.03.044.
• RAHNEMAEI, Fatemeh Alsadat, FASHAMI, Mahta Abbasi, ABDI, Fatemeh et ABBASI, Mahmoud, 2020. Factors effective in the prevention of Preeclampsia:A systematic review. Taiwanese journal of obstetrics & gynecology. mars 2020. Vol. 59, n° 2, pp. 173182. DOI 10.1016/j.tjog.2020.01.002.
• SREERANJINI, P, MURALEEDHARAN, Anjaly et KRISHNARAJABHATT, Hemavathi, 2018. Combined effect of yoga and sūtikāparicaryā in normal vaginal delivery and caesarean section: Case series. Ancient science of life. 2018. Vol. 37, n° 4, pp. 217221. DOI 10.4103/asl.ASL_15_18.
• STYLES, Amanda, LOFTUS, Virginia, NICOLSON, Susan et HARMS, Louise, 2019. Prenatal yoga for young women a mixed methods study of acceptability and benefits. BMC pregnancy and childbirth. 28 novembre 2019. Vol. 19, n° 1, pp. 449. DOI 10.1186/s12884-019-2564-4.

Een beroep doen op een huwelijksadviseur is een gezond en positief initiatief, zelfs als alles goed lijkt te gaan binnen een koppel. Dat is al zeker het geval als partners van plan zijn om samen een gezin te stichten of als ze net een baby hebben gekregen. Het team van Born in Brussels sprak hierover met Véronique Sorgeloos, een opgewekte en vreugdevolle huwelijksadviseur. Ze was bereid haar ervaring en praktisch advies te delen. 

Op een namiddag in maart werd Véronique Sorgeloos verwacht in de kantoren van Born in Brussels. Daar gaf deze vriendelijke voormalige kapster van in de vijftig hen een inkijk in de werking van het beroep dat ze nu al acht jaar uitoefent. Ze was bereid om zonder taboes, maar natuurlijk met inachtneming van haar beroepsgeheim, met hen te spreken. Véronique biedt koppelsessies, familiesessies en individuele sessies aan. Ze werkt daarnaast ook in het kader van palliatieve zorg, ze begeleidt en adviseert personen die terminaal ziek zijn of die euthanasie willen plegen thuis.

Wat is het verschil tussen relatietherapie bij een psycholoog en een consultatie bij een huwelijksadviseur?

Het belangrijkste verschil is de duur van de verbintenis. Huwelijksadvies vindt plaats in het hier en nu en is eerder een proactieve ondersteuning waarbij vooral concrete en huidige moeilijkheden in een relatie worden aangepakt. Als de crisis die je doormaakt eenmalig lijkt te zijn, als het om een zeer concreet en tijdelijk probleem gaat waarover je advies van een deskundige nodig hebt en als je je niet aan een werk van lange adem wilt wagen, dan is huwelijksadvies een geschikte oplossing. Psychotherapie daarentegen vereist een verbintenis van lange duur en diepgaand psychotherapeutisch werk. Een psycholoog moet diagnoses en psychologische beoordelingen kunnen stellen op basis van een langdurige uitwisseling. Zelf moet ik koppels vijf tot zeven keer kunnen zien om hun moeilijkheden volledig te doorgronden en hen praktisch advies te geven. Als ik merk dat een van de partners verdere psychologische ondersteuning nodig heeft, verwijs ik hem of haar door naar een psycholoog.

Hoe verloopt een sessie met een huwelijksadviseur doorgaans?

Ik stel mezelf op als vertrouwenspersoon of zelfs als vriend, iemand aan wie je alles kunt vertellen (zelfs meer dan aan je eigen moeder). Ik luister eerst naar het koppel, ik analyseer hun gedrag, wat ze niet zeggen, wat ze anders dan met woorden zeggen … Dan neem ik voor elke partner afzonderlijk de tijd om te horen wat ze niet aan elkaar vertellen. Ik beantwoord vragen en twijfels. Op het eerste gezicht of voor een specifieke situatie kan een huwelijksadviseur minder intimiderend lijken dan een geestelijke gezondheidswerker. Ik begin de sessie vaak met wat humor. Ik relativeer de dingen en zeg dat het allemaal niet onoverkomelijk is, dat we ongetwijfeld een oplossing zullen vinden. Wat voor mij heel belangrijk is, is je goed leren voelen over jezelf om je beter te kunnen voelen met twee. Zelfvertrouwen is écht de sleutel. 

Wat kan een huwelijksadviseur doen voor een koppel dat een kind wil krijgen of dat er net eentje gekregen heeft?

Koppels die bij mij komen met een kinderwens, hebben meestal al geprobeerd om een baby te maken, maar zonder succes. Er is dan wrijving en twijfel, iets waarover ze zeker moeten communiceren. Ik raad hen dan weer aan te relativeren, en wijs hen erop dat er voldoende oplossingen bestaan! Tijdens de zwangerschap ontstaan ook vragen over de toekomstige opvoeding van het kind, over gedeelde visies of meningsverschillen … En ik heb ook eens een koppel ontmoet dat net hun kind in het kraambed had verloren. In dat geval ontdek je misschien een andere kant van je partner en verwijt je hem of haar dat hij of zij niet op dezelfde manier als jij rouwt, misschien neemt de ander een houding aan die je niet van hem of haar had verwacht … Je moet je eerst en vooral op jezelf kunnen concentreren, maar ook in staat zijn de reactie van de ander te aanvaarden, en een zekere stabiliteit herwinnen. In ieder geval moet je proberen de pijn van de ander ook niet zelf te dragen. Zodra het kind er is, komen er andere problemen om de hoek kijken en is gezinstherapie altijd een optie. Een nieuw samengesteld gezin is daar een mooi voorbeeld van: dat is een avontuur dat zorgvuldig en weloverwogen moet worden aangegaan. Ik probeer dan elk lid van het gezin gerust te stellen en hun situatie een op positieve manier te benaderen. In het algemeen probeer ik in mijn werk altijd het positieve in te zien en mijn patiënten dat ook te laten doen. 

Gebruik je nog andere waarden zoals positiviteit in je werk?

Ik probeer humor te gebruiken, de situatie te relativeren, tot de kern van de zaak door te dringen, zo empathisch mogelijk te zijn en toch een zekere professionele afstand te bewaren … Ik denk ook dat je gezond genoeg moet zijn om dit werk te doen en patiënten op een verstandige en serene manier te kunnen helpen. Als ik mijn patiënten voor het eerst ontmoet, dan vertel ik hen vaak: “Ik ben Mary Poppins en mijn tas zit vol oplossingen”. Zo voelen mijn patiënten dat ze in goede handen zijn, en zijn ze vrij snel ontspannen, wat goed is voor het vertrouwen. Ten slotte aarzel ik niet om iemand door te verwijzen naar een psycholoog of zelfs een psychiater. Dat gebeurt soms als ik het gevoel heb dat de situatie voor een van de partners ernstiger is of als ik zelf niet meer kan helpen en meer diepgaand onderzoek nodig is. Dat is ook deel van huwelijksadvies: je grenzen aanvaarden en de fakkel doorgeven wanneer het nodig is. Als huwelijksadviseur houd je één doel voor ogen: het mentaal welzijn van je patiënten. 

Interview door Sofia Douieb en Emmanuelle Van Besien

Misschien wist je het niet, maar Born in Brussels, een voorziening die in maart 2007 werd gelanceerd en informatie verschafte over ziekenhuisopname van kinderen, maakte deel uit van de vzw Centrum voor Maatschappelijke Documentatie en Coördinatie (CDCS-CMDC). Na een proces van twee jaar maakt Born in Brussels sinds 1 februari 2023 deel uit van het Observatorium voor Gezondheid en Welzijn van Brussel-Hoofdstad.

Het Observatorium, de studiedienst van de Diensten van het Verenigd College (DVC) van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), heeft namelijk onlangs de opdrachten van openbare dienstverlening opgenomen die de vzw CDCS-CMDC vroeger uitvoerde, waaronder Born in Brussels en Hospichild.

Wat verandert er?

Dit zal niet veel veranderen aan de werking van Born in Brussels, behalve dat die voorziening een blik en een mening van buitenaf krijgt en er nieuwe mogelijkheden voor samenwerking ontstaan. De onderzoeken en studies van het Observatorium zullen de permanente inhoud van de website zeker verrijken en ondersteunen. In plaats van gegevens via externe kanalen te zoeken, kunnen we nu rechtstreeks met onze nieuwe collega’s samenwerken.

Hospichild, het informatieluik van het Observatorium

Born in Brussels en Hospichild vormen nu een van de vier luiken van de nieuwe uitgebreide opdrachten van het Observatorium voor Gezondheid en Welzijn van Brussel-Hoofdstad, namelijk: de Brusselse burgers en professionals informeren via wetenschappelijke projecten.

Brussel heeft historisch gezien een hoog geboortecijfer (15.690 geboortes in 2021) en daarom werd bijvoorbeeld het project Born in Brussels eind 2022 opgestart. Het stelt ouders, toekomstige ouders en professionals in de perinatale sector in staat zich te informeren over zwangerschap, geboorte en baby’s. Als een kind een handicap of ernstige ziekte heeft, kunnen de ouders een beroep doen op Hospichild, dat sinds 2007 bestaat.

Het Observatorium en zijn drie andere opdrachten

Naast informeren, de opdracht die valt onder Born in Brussel en Hospichild, heeft het Observatorium nog drie andere opdrachten:

• Onderzoek en prognose, om een globale visie te bieden op de welzijns- en gezondheidssituatie van de Brusselaars, hun behoeften en de uitdagingen voor de toekomst. Brussel is een stedelijke, jonge, sociaal heterogene en multiculturele regio met grote ongelijkheden op gezondheidsvlak. Het Observatorium volgt deze kwesties op de voet, in het bijzonder via zijn jaarlijkse publicatie;
• De welzijns- en gezondheidsinstellingen die in Brussel actief zijn in kaart brengen, met als doel de toegang tot deze diensten te vergemakkelijken door ze zichtbaarder en begrijpelijker te maken voor Brusselaars en professionals, via het platform Sociaal Brussel. Dit werk is van essentieel belang omdat er heel veel welzijns- en gezondheidsinstellingen actief zijn in Brussel (meer dan 4.000);
• Documentatie over welzijns– en gezondheidskwesties in Brussel, via de online bibliotheek van Brudoc.

Uit deze kennis, die via deze vier assen wordt samengebracht, kan er nog meer kennis worden vergaard die essentieel is voor de ontwikkeling van een welzijns- en gezondheidsbeleid dat het welzijn en de gezondheid van alle Brusselaars moet bevorderen.

Gevolgen voor de wettelijke vermeldingen (RGPD) op onze websites

De fusie van het Observatorium en de vzw CDCS-CMDC zorgt er ook voor dat uw gegevens anders worden beheerd. De algemene gebruiksvoorwaarden, de privacyverklaring en het cookiebeleid zijn bijgewerkt in overeenstemming met ons nieuw statuut.

In België wonen meer dan 23.000 meisjes en vrouwen die genitale verminking hebben ondergaan. Velen onder hen zijn moeders of toekomstige moeders. Een nationale campagne is net van start gegaan en minister Frank Vandenbroucke bereidt een omzendbrief voor waarin ziekenhuizen worden herinnerd aan de verplichting om genitale verminking systematisch te registreren in het medisch dossier van de patiënt.

Ter gelegenheid van de internationale dag van nultolerantie voor vrouwelijke genitale verminking lanceert GAMS België een nationale campagne (“C’est ma vie”) om de twee gespecialiseerde multidisciplinaire centra van het land onder de aandacht te brengen en slachtoffers van VGV uit te nodigen zich te melden. De minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid slaat de spijker op de kop en bereidt een circulaire voor.

Twee multidisciplinaire centra gespecialiseerd in genitale verminking

Om deze vrouwen te helpen, zijn in het land twee multidisciplinaire ziekenhuiscentra opgericht. Ze zijn gevestigd in het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel (CeMAViE-centrum) en in de Vrouwenkliniek van het UZGent en bieden holistische zorg aan vrouwen en meisjes die genitale verminking hebben ondergaan: medische, chirurgische, seksuologische en psychologische zorg. Deze zorg wordt volledig vergoed door de mutualiteit, inclusief clitorale reconstructie. De twee erkende centra worden gefinancierd door het RIZIV.

Nieuwe bewustmakingsinstrumenten

De nieuwe communicatiemiddelen die via GAMS België, het IVGM en FOD Volksgezondheid verspreid worden :

• Kortfilm over het multidisciplinair zorgaanbod bij één van de twee erkende centra : CeMAViE – UMC Sint-Pieter in Brussel
• Kortfilm over het multidisciplinair zorgaanbod bij de Vrouwenkliniek – UZ Gent
• Een meertalige animatiefilm (binnenkort beschikbaar in het Nederlands, Frans, Engels, Arabisch, Peul, Somalisch)
• Getuigenissen van vrouwen die een multidisciplinaire begeleiding volgden in één van de erkende zorgcentra
• Nieuwe brochures over de twee erkende zorgcentra (CeMAVIE in NL, FR, EN – Vrouwenkliniek in NL, FR, EN)
• Affiches voor de bekendmaking van de nationale campagne (in het Nederlands, Frans en het Engels)

Er wordt een omzendbrief naar de ziekenhuizen gestuurd

Sinds 2018 verplicht een wetsvoorstel van CD&V-Kamerlid Els Van Hoof ziekenhuizen om genitale verminking te registreren in het ziekenhuisdossier van de patiënt. In 2021 gaf minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) aan dat de operationalisering van het wetsvoorstel zou worden opgenomen in het actieplan van de regering voor 2022-2024. Maar niets leek echt concreet totdat Els Van Hoof een schriftelijk verzoek stuurde aan de minister om te weten waar hij stond met de uitvoeringsbesluiten. Frank Vandenbroucke (Vooruit) antwoordde dat hij een omzendbrief voorbereidt om ziekenhuizen te herinneren aan de verplichting om genitale verminking systematisch te registreren in het medisch dossier van de patiënt. De registratie van vrouwelijke genitale verminking in het Minimum Ziekenhuis Overzicht (MHS) is belangrijk omdat het de overheid toelaat statistieken op te stellen die gebruikt kunnen worden voor volksgezondheidsdoeleinden zoals prevalentiestudies.