Ja.
Het is mogelijk dat een kind geen juridische vader heeft. Bijvoorbeeld omdat de vader nooit het kind heeft willen erkennen of omdat de moeder haar toestemming niet gaf voor een erkenning en de rechtbank haar gevolgd is.
In dat geval kan er een ‘onderzoek naar het vaderschap’ gevraagd worden aan de familierechtbank van de plaats waar het kind zijn adres heeft. Dat kan gevraagd worden door:
- het kind zodra het meerderjarig is;
- de moeder (of de voogd);
- de man die de juridische vader wilt worden.
Als het kind meerderjarig is, heeft het het recht om de vaststelling van de afstamming te weigeren, zonder dat je daar iets tegen kan doen. Het kind beschikt dus over een vetorecht.
Als het kind minderjarig is, zal de rechter bekijken of het in het belang van het kind is dat de afstamming wordt vastgesteld.
- Er moet bewezen worden dat de man met wie men een afstammingsband wil creëren, de biologische vader is. Dat kan op alle mogelijke manieren bewezen worden (documenten, getuigenissen, enz.). In de praktijk wordt er vaak beroep gedaan op een DNA-test.
- Doorgaans probeert de rechter te zorgen dat de juridische werkelijkheid overeenkomt met de biologische werkelijkheid. De biologische vader wordt dus vaak ook de juridische vader. De rechter kan dat wel weigeren indien het niet in het belang van het kind zou blijken te zijn.
De rechter weigert de vaderlijke afstamming vast te stellen:
- ten aanzien van een man die schuldig is verklaard aan verkrachting op de moeder van het kind;
- wanneer bewezen is dat de persoon niet de biologische vader van het kind is;
- als het niet in het belang van het kind is.
